پارکینسون یک بیماری پیشرونده مربوط به سیستم عصبی است که به طور جدی بر روی حرکات فرد تاثیر منفی می گذارد. این بیماری به شکلی است که علائم و نشانه های آن به طور تدریجی شروع می شود و گاها حتی ممکن است خود را به شکل یک لرزش جزئی و کوچک در دست ها نشان دهد. در برخی موارد نیز فرد دچار کندی و خشکی در حرکات می شود.

جهت مشاهده و خرید گیت ترینر کلیک کنید

تجهیزات پزشکی وینکل پلاس

بیماری پارکینسون چیست؟

در مراحل ابتدایی بیماری، ممکن است چهره فرد و حالات بدنی او به میزان کمی بیانگر وجود اختلال و بیماری باشد. برای مثال، تکان نخوردن دست ها در هنگام راه رفتن جزو علائم ابتدایی این بیماری است. حتی در برخی موارد، نحوه ی صحبت کردن فرد مبهم شده و سرعت ادای کلمات کاهش پیدا می کند. اگرچه نمی توان بیماریرا به طور قطعی درمان کرد، اما با استفاده مداوم داروها می توان علائم بیماری را کاهش داد. متخصصان مغز و اعصاب، در برخی موارد نیز، برای بهبود نشانه های بیماری و تقویت عملکرد قسمت هایی از مغز جراحی را پیشنهاد می کنند.

پارکینسون

علائم پارکینسون چیست؟

به طور کلی، علائم بیماری پارکینسون در هر فردی متفاوت است و علائم مربوط به مراحل ابتدایی بیماری ممکن است جزئی و خفیف باشند و به راحتی به چشم نیایند. اما معمولا نشانه ها در یک طرف بدن بروز پیدا می کنند و با وجود انتشار علائم به دو طرف بدن، علائمی که در ابتدا مشاهده شده اند، تشدید می شوند.

علائم پارکینسون به شرح زیر است:

حرکات آهسته بدنی(برادی کینزی): پس از گذشت مراحل ابتدایی بیماری پارکینسون، به تدریج حرکات بدنی کند شده و فرد فعالیت های بدنی ساده را نیز به دشواری به انجام می رساند. گام برداشتن فرد آهسته و کوتاه تر می شود. معمولا این افراد به سختی می توانند از روی صندلی بلند شوند. همچنین هنگام عبور از راه پله، پای خود را بر روی پله ها می کشند.

لرزش: لرزش در اکثر اوقات در یکی از اعضای بدن مانند انگشت یا دست آغاز می شود. مثلا ممکن است که فرد بیمار، انگشتان خود را به هم بمالد. در برخی موارد نیز ممکن است در هنگام استراحت، اندام های فرد شروع به لرزیدن کنند.

سفتی و انقباض عضلات: انقباض عضلات ممکن است در هر قسمتی از بدن به وجود بیاید. سفت شدن عضلات بدن در برخی موارد با درد همراه است و دامنه حرکتی بیمار را محدود خواهد کرد.

از دست دادن تعادل: بیمار در بعضی از موارد دچار اختلال قامت شده و تعادل خود را از دست می دهد.

از دست دادن حرکات اتوماتیک: افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند، در اجرای برخی حرکات اتوماتیک مشکل خواهند داشت. مثلا این افراد نمی توانند مانند یه فرد سالم لبخند زده و یا در حین پیاده روی دست های خود را در کنار بدن حرکت دهند.

مشکل در تکلم: تکلم این افراد ممکن است از حالت معمول، آرام تر یا سریع تر باشد. همچنین برخی از این بیماران کلام مبهمی داشته و به صورت یکنواخت صحبت می کنند.

تغییر در شکل نوشتار: عمدتا، نوشتن برای این بیماران به امری دشوار تبدیل می شود و دست نوشته های آنان کوچکتر از حد معمول به نظر می آید.

جهت مشاهده و خرید پارالل فیزیوتراپی کلیک کنید

تجهیزات پزشکی وینکل پلاس

پارکینسون

علل بیماری پارکینسون

در بیماری پارکینسون، نورون های مغزی به تدریج تخریب شده و از بین می روند. بسیاری از نشانه ها و علائم این بیماری، ناشی از نابودی نورون هایی است که یک پیام رسان شیمیایی به نام دوپامین را می سازند. پس هنگامی که سطح دوپامین در مغز کاهش پیدا می کند، فعالیت مغز از حالت طبیعی خارج شده و نشانه های بیماری پارکینسون پدیدار خواهند شد.

پارکینسون ژنتیکی است؟

به طور کلی می توان گفت که علت دقیق بیماری پارکینسون ناشناخته مانده است، اما عوامل متعددی در بروز این بیماری نقش دارند که شامل موارد زیر هستند:

ژنتیک: در بررسی های متعددی که بر روی بیماران مبتلایان بیماری پارکینسون انجام شد، محققان توانستند جهش ژنتیکی خاصی را شناسایی کنند. این جهش ژنتیکی در اغلب موارد سبب بروز بیماری پارکینسون می شود. اما این موارد شایع نبوده و تنها در افرادی دیده می شود که یکی از اعضای خانواده آن ها مبتلا به پارکینسون بوده است.  به نظر می آید که ژن می تواند زمینه ای موثر برای پارکینسون به شمار بیاید.

البته علاوه بر ژنتیک، عوامل موثری دیگری نیز وجود دارد که در روند شیوه یا تشدید بیماری اثرگذار هستند. موارد زیر، جزو این عوامل به شمار می آیند.

محرک های محیطی: افرادی که در معرض برخی از عوامل محیطی خاص هستند، احتمالا بیش از سایر افراد در معرض ابتلا به بیماری پارکینسون خواهند بود. برای مثال، برخی از سموم می تواند سبب بروز این بیماری شود.

پارکینسون

همچنین متخصصان متوجه شده اند که در مغز بیماران مبتلا به پارکینسون تغییرات خاصی رخ می دهد. البته علت وقوع این تغییرات به طور کامل کشف نشده است. این تغییرات شامل موارد زیر هستند:

وجود اجسام لویی: اجسام لویی مجموعه گسترده ای از مواد در درون سلول های مغزی هستند که به عنوان نشانگر میکروسکوپی بیماری پارکینسون شناخته می شوند. متخصصان مغز و اعصاب معتقدند که اجسام لویی می توانند سرنخ های مهمی را پیرامون علل بروز پارکینسون در اختیار ما قرار دهند.

آلفاسیکلونین ها: آلفاسیکلونین معمولا در اجسام لویی یافت خواهد شد. به طور کلی مواد بسیاری در اجسام لویی وجود دارند که مهمترین آن ها پروتئینی تحت عنوان آلفاسیکلونین است که به صورت گسترده در اجسام لویی وجود داشته و سلول ها قادر به تجزیه کردن آن ها نیستند. این ماده نیز یکی از مواردی است که اخیرا بسیار مورد توجه متخصصان قرار گرفته است.

جهت مشاهده و خرید ایزی استند کلیک کنید

تجهیزات پزشکی وینکل پلاس

عوامل خطر آفرین

می توان موارد زیر را به عنوان موارد خطر آفرین در بیماری پارکینسون به شمار آورد:

سن: معمولا جوانان کمتر به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند. این بیماری در اغلب اوقات، در سنین میانسالی یا پیری بروز پیدا می کند. پس می توان گفت، خطر بروز این بیماری با افزایش سن، بیشتر خواهد شد. رایج ترین سن برای شیوع این بیماری، ۶۰ سال و بالاتر است.

وراثت: بسیاری از افراد این سوال را مطرح می کنند که آیا پارکینسون ارثی است؟ در جواب این سوال می توان گفت، در صورتی که یکی از نزدیکان شما به بیماری پارکینسون مبتلا شده باشد، احتمال بروز این بیماری برای شما نیز افزایش پیدا می کند. همچنین اگر در هیچکدام از اطرافیان شما سابقه ابتلا به بیماری پارکینسون وجود ندارد، احتمال اینکه شما به این بیماری مبتلا شوید نیز اندک است.

جنسیت: طبق آمار به دست آمده از افراد مبتلا به این بیماری، احتمال ابتلای مردان به بیماری پارکینسون دو برابر بیشتر از زنان است.

بیماری پارکینسون چه عوارضی را به دنبال خواهد داشت؟

پارکینسون نیز مانند سایر بیماری ها عوارضی را به دنبال خواهد داشت. به طور کلی، رایج ترین عوارض بیماری پارکینسون در افراد مبتلا، به شرح زیر است:

مشکلاتی در زمینه تفکر: افراد مبتلا ممکن است مشکلات شناختی متعددی از جمله زوال عقل یا دمانس را تجربه کنند. البته مشکلات شناختی سطح بالا، در مراحل بعدی بیماری خود را نشان می دهند. در اغلب موارد نیز این علائم نسبت به مصرف دارو پاسخ مورد انتظار را نمی دهند.

مشکلات خلقی و عاطفی نظیر افسردگی: در برخی موارد ممکن است که فرد در مراحل اولیه بیماری، دچار افسردگی شود. البته تلاش برای درمان افسردگی در این برهه زمانی، می تواند توانایی فرد را برای مقابله با سختی و چالش های بیماری پارکینسون افزایش دهد. همچنین ممکن است مشکلات خلقی و عاطفی دیگری نظیر استرس، بی انگیزگی و اضطراب، در این مرحله بروز پیدا کنند. پس طبیعی است که پزشک متخصص برای بهبود علائم و وضعیت فرد مبتلا، نسبت به تجویز دارو اقدام نماید.

مشکل در بلع: هنگامی که بیماری از مراحل ابتدایی گذر می کند، ممکن فرد بیمار دچار مشکلات بلع شود. در این موارد به دلیل کند شدن بلع توسط بیمار، بزاق در دهان او انباشته شده و از دهان سرازیر می شود.

مشکلاتی در جویدن و خوردن: در آخرین مراحل بیماری، عضلات فک و دهان بیمار دچار مشکل می شود. در این موارد فرد به سختی می تواند چی بخورد و غذای خود را به درستی بجود. همچنین این مشکلات ممکن است در نهایت به خفه شدن فرد بیمار منجر گردد.

اختلالات خواب: افراد مبتلا به پارکینسون در اکثر وارد با مشکلاتی در زمینه خواب دست و پنجه نرم می کنند. اکثر این افراد به طور مکرر در طول شب از خواب بیدار می شوند و مجبور هستند در طول روز بخوابند.

مشکل مثانه: بیماری پارکینسون ممکن است اختلالاتی را در کارکرد مثانه به وجود آورد. برای مثال، بیماران نمی توانند ادرار خود را کنترل کنند و با مشکلاتی در زمینه ادرار کردن روبرو هستند.

یبوست و مشکلات گوارشی: عملکرد دستگاه گوارش در این بیماران کند تر شده و به همین دلیل اکثر این افراد، با یبوست دست به گریبان هستند.

جهت مشاهده و خرید ویلچر کلیک کنید

تجهیزات پزشکی وینکل پلاس

عوارض  پارکینسون

چطور می توان از بروز این بیماری پیشگیری کرد؟

از آنجایی که علت بروز این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، راه های پیشگیری از آن نیز به طور کامل کشف نشده است. اما برخی از تحقیقات نشان داده است که برخی از عادات و اقدامات می تواند خطر ابتلا به این بیماری را کم تر کرده و به سلامت افراد کمک کند. این موارد به شرح زیر می باشند:

• ورزش های هوازی
• نوشیدنی های حاوی کافئین ( قهوه، کولا و چای )
• نوشیدن چای سبز

البته هنوز به طور قطعی مشخص نشده است که استفاده از موارد بالا به چه طریقی سبب کاهش احتمال ابتلا به پارکینسون می شود.

درمان پارکینسون

متاسفانه تاکنون درمان قطعی برای بیماری پارکینسون شناسایی نشده است. اما می توان به واسطه مصرف برخی از داروها، نشانه ها و عوارض این بیماری را تا حد زیادی کنترل نمود. در برخی از موارد نیز پزشک معالج تشخیص می دهد که لازم است عمل جراحی انجام شود.

در اغلب اوقات، پزشک متخصص توصیه هایی را برای تغییر سبک زندگی به بیماران ارائه می دهد. به طور کلی توصیه می شود که افراد مبتلا به پارکینسون به طور مداوم به انجام ورزش های هوازی مشغول باشند و آن را جزوی از برنامه روزانه خود قرار دهند. در بعضی موارد نیز می توان از فیزیوتراپی کمک گرفت. همچنین یک پاتولوژیست زبان می تواند در بهبود روند گفتار فرد اثرات مثبتی را به وجود آورد.

درمان پارکینسون

برای بهبود راه رفتن فرد می توان از دارو کمک گرفت. این داروها با افزایش سطح دوپامین، نشانه های بیماری را کاهش می دهد. غلظت دوپامین در مغز افراد مبتلا به پارکینسون کمتر از حالت معمول است. در اکثر اوقات داروهایی نظیر پرامیپکسول، روپینیرول، روتیگوتین و لوودوپا برای این افراد تجویز می شود که آگونیست دوپامین هستند.

جهت مشاهده و خرید بالابر بیمار کلیک کنید

تجهیزات پزشکی وینکل پلاس

سوالات متداول

پارکینسون از چه سنی شروع میشود؟

معمولا بیماری پارکینسون در سنین ۵۰ الی ۷۰ سال بروز پیدا می کند. البته ابتلا به این بیماری در افراد زیر ۵۰ سال نیز مشاهده است که البته میزان آن بسیار کم می باشد.

علائم پارکینسون در جوانی شامل چه مواردی است؟

اگر این بیماری در سنین ۲۱ الی ۵۰ سال نمود پیدا کند، به آن پارکینسون جوانی می گویند. به طور کلی علائم پارکینسون در جوانی دقیقا مطابق علائم آن در سنین میانسالی می باشد، با این تفاوت که بروز نشانه های آن با سرعت آهسته تر خواهد بود.